Leczenie pojedynczego czyraka przewodu słuchowego zewnętrznego polega na jego nakłuciu lub nacięciu oraz stosowaniu opatrunków miejscowo. Jeśli jest to konieczne podaje się również antybiotyk ogólnoustrojowo. Zapalenie ucha zewnętrznego na podłożu egzematycznym wymaga odpowiedniego leczenia choroby podstawowej. Atopowe zapalenie skóry, zwane również AZS lub atopia, nie jest zwykłą wysypką. To przewlekła, zapalna choroba, która najczęściej pojawia się na twarzy, szyi, klatce piersiowej, rękach i nogach. W ciężkich przypadkach uciążliwe zmiany skórne mogą obejmować całe ciało. Najbardziej uciążliwym objawem tej przypadłości jest Nie każdy świąd skóry u pupila oznacza atopowe zapalenie skóry. Czasami swędzenie jest wywoływane przez inne schorzenia lub pasożyty. Dlatego kiedy zaobserwujesz dziwne zachowanie swojego psa idź do weterynarza. Lekarza przyjrzy się dokładnie skórze zwierzaka a następnie zleci badania lub leczenie zgodne z potrzebami zwierzęcia. 4. Głównym celem leczenia atopowego zapalenia skóry jest zmniejszenie lub złagodzenie uciążliwych objawów tej choroby. Leczenie obejmuje nie tylko stosowanie odpowiednich preparatów, ale także wyeliminowanie ze swojego życia czynników mogących zaostrzyć objawy choroby. oraz stres. Stres, a także niedostateczna jakość snu z nim Produkty marki Seborh to w naszym rankingu zwycięskie kosmetyki do skóry łojotokowej. Zaskakują bogatym, roślinnym składem i działaniem. Są delikatne dla skóry i włosów, ale bezwzględne dla bakterii i drożdży powodujących łojotokowe zapalenie i łupież. Hamują rozwój patogenów, skutecznie łagodząc przebieg ŁZS. Atopowe zapalenie skóry głowy charakteryzuje się przede wszystkim: obecnością na skórze głowy rumieniowo-grudkowych zmian, które typowo mają barwę żywoczerwoną, obecnością przeczosów, czyli mechanicznych urazów, spowodowanych drapaniem, pogrubieniem skóry i jej lichenizacją - zmiany te można zaobserwować szczególnie w . Choroby skóry występujące w ciąży można podzielić na dermatozy swoiste, wśród których zgodnie z najnowszym podziałem wyróżnia się polimorficzne osutki ciężarnych, atopowe wykwity ciążowe, pemfigoid ciężarnych, ciążową cholestazę wewnątrzwątrobową oraz inne, jak rumień guzowaty, dermatozy występujące przypadkowo, w tym zakażenia, a także choroby skóry występujące przed ciążą. W artykule przedstawiono również możliwości terapeutyczne, które mogą lub powinny zostać zastosowane w niektórych przypadkach. Podczas ciąży skóra ulega licznym zmianom wskutek połączonych działań hormonalnych, immunologicznych i metabolicznych zachodzących w organizmie kobiety. Wśród czynników wpływających na stan skóry wymienia się: zwiększone stężenia estrogenu, progesteronu, hormonu stymulującego melanocyty (MSH) oraz zmniejszoną odporność typu komórkowego i związaną z nią zmniejszoną produkcję cytokin Th1 [interleukiny 2 (IL-2), interferonu γ (INF-γ) i IL-12] oraz podwyższoną odporność typu humoralnego i wzrost produkcji cytokin Th2 (IL-10 i IL-4). Wymienione wyżej czynniki odpowiadają za występowanie tzw. fizjologicznych zmian w Zmiany fizjologiczne w ciąży Jedną z bardzo charakterystycznych cech w ciąży, obserwowaną w 90% przypadków, jest hiperpigmentacja skóry, która obejmuje brodawki sutkowe (dodatkowa ciemna obwódka, tzw. wtórna otoczka), wargi sromowe mniejsze i okolicę krocza, przyśrodkowe powierzchnie ud, kresę białą, która przybiera barwę szaroczarną i zwana jest kresą czarną (linea negra, linea fusca). Natomiast w drugim trymestrze ciąży, szczególnie u kobiet o ciemnej karnacji, na policzkach, czole, w okolicach kątów żuchwy, nad górną wargą i nosie, pojawia się ostuda (chloasma) [1]. W ciąży powiększają się znamiona w miejscach narażonych na szczególne rozciąganie (brzuch, piersi), jednak brak jest dowodów na ich fizjologiczne ściemnienie, dlatego każde znamię barwnikowe z cechami atypii w dermatoskopii powinno być niezwłocznie usuwane ze względu na zwiększoną limfangiogenezę w ciąży [2, 3]. Przedłużenie fazy anagenowej cyklu wzrostu włosa obserwowane u kobiet ciężarnych może doprowadzić do hipertrichozy oraz do pogrubienia (ściemnienia) włosów skóry głowy, a także rozwoju owłosienia meszkowego na twarzy, ramionach, kończynach górnych, plecach i na kończynach dolnych. W ciąży obserwuje się także przyspieszony wzrost, zwiększoną kruchość, miękkość i rozwarstwienie płytek paznokciowych; wzrost aktywności gruczołów ekrynowych, a spadek aktywności gruczołów apokrynowych; spadek wydzielania łoju w dwóch pierwszych trymestrach i jego wzrost w trzecim trymestrze. W wyniku rozpulchnienia i przerostu oraz proliferacji naczyń włosowatych w I trymestrze może wystąpić zapalenie dziąseł, które trwa całą ciążę. Na dziąsłach występują nadżerki i owrzodzenia, a pacjentki skarżą się na krwawienia występujące podczas mycia zębów (objaw różowej szczoteczki). U 1–2% kobiet pojawia się także niebolesny, jednak często krwawiący, tzw. guz ciężarnych (nadziąślak), który jest ziarniniakiem naczyniowym. Pod koniec II trymestru u ponad 80% ciężarnych na skórze brzucha, sutkach i udach, głównie u osób predysponowanych genetycznie oraz u kobiet z nadmiernym przyrostem masy ciała, pojawiają się płaskie, czerwone rozstępy [4]. Choroby skóry w ciąży można podzielić na te, które pojawiają się po raz pierwszy, oraz na takie, na które pacjentki chorowały przed ciążą, a także występujące przypadkowo, podobnie jak w całej populacji [5]. Ryc. 1. Atopowe wykwity ciążowe Dermatozy swoiste dla ciąży Najczęstszą dermatozą ciążową (1 : 120–1 : 300 ciąż), która zwykle występuje u pierwiastek i pojawia się w III trymestrze ciąży, są polimorficzne osutki ciężarnych (polymorphic eruption of pregnancy – PEP). Rozwojowi tej dermatozy sprzyja ciąża mnoga, wysoka masa płodu i nadmierny przyrost masy ciała ciężarnej [6]. Etiologia choroby pozostaje niewyjaśniona. Część autorów zwraca uwagę na współwystępowanie astmy oskrzelowej u kobiet z PEP, kataru siennego oraz atopowego zapalenia skóry u ciężarnej lub w jej rodzinie [6, 7]. Inni z kolei uważają, że za rozwój dermatozy odpowiedzialna jest ekspozycja na włókna kolagenu, do której dochodzi w wyniku rozciągnięcia skóry brzucha. Przypuszcza się także, że za rozwój choroby może być odpowiedzialna ekspozycja na DNA płodów męskich. Zmiany skórne w postaci swędzących grudek, zlewnych wykwitów rumieniowo-obrzękowych i pęcherzyków początkowo pojawiają się w obrębie rozstępów, a następnie szerzą się na boczne powierzchnie tułowia i kończyn. Na ogół nie zajmują skóry twarzy. Mimo że pierwsze wykwity pojawiają się na skórze brzucha, okolica pępka pozostaje wolna od zmian. Chorobie towarzyszy bardzo nasilony świąd, co znacznie upośledza jakość życia ciężarnej. Zmiany chorobowe utrzymują się ok. 6 tygodni, ustępują kilka dni po porodzie. Rokowanie dla matki i dziecka jest bardzo dobre. Polimorficzna osutka ciężarnych nie nawraca w kolejnych ciążach. U większości kobiet w terapii stosuje się głównie leki objawowe, w tym emolienty i ewentualnie preparaty glikokortykosteroidowe o słabej i średniej sile działania. Do rozważenia pozostają leki przeciwhistaminowe, cetyryzyna i loratadyna. Skuteczna bywa także fototerapia UVB311 nm [8]. Kolejną dermatozą swoistą dla ciąży, także przebiegającą ze znacznym świądem, są atopowe wykwity ciążowe (atopic eruption of pregnancy – AEP). Według najnowszych poglądów AEP stanowi nakładanie się obrazów świerzbiączki ciężarnych, swędzącego ciążowego zapalenia mieszków włosowych oraz atopowego zapalenia skóry, które może po raz pierwszy wystąpić w ciąży lub ulec w tym okresie zaostrzeniu [9, 10]. Atopowy wykwit ciążowy rozpoczyna się zwykle w I trymestrze ciąży. U ok. 80% pacjentek zmiany skórne występują po raz pierwszy, u pozostałych 20% choroba stanowi zaostrzenie wcześniej rozpoznawanego atopowego zapalenia skóry. W zależności od rodzaju zmian skórnych i ich lokalizacji niektórzy autorzy wyróżniają typ E – wypryskowy, w którym wykwity w postaci rumieniowych ognisk lokalizują się w typowych miejscach dla atopowego zapalenia skory, oraz typ P (papules) – grudkowy, w którym głównymi wykwitami są grudki lokalizujące się na kończynach i tułowiu (ryc. 1). Najczęściej obydwa typy współwystępują. U części kobiet stwierdza się zwiększone stężenie immunoglobuliny E, rodzinny wywiad atopowy oraz często suchą skórę. Choroba nie stanowi zagrożenia dla płodu, jednak często nawraca w kolejnych ciążach. Podstawą leczenia jest stosowanie emolientów oraz – gdy to niezbędne – preparatów steroidowych nowej generacji, np. pirośluzanu mometazonu. W niektórych przypadkach można na krótki okres włączyć ogólnie steroidy; lekiem z wyboru jest prednizolon (bezpieczne dawki wynoszą poniżej 10–15 mg/dobę). Dermatozą, która także nawraca w kolejnych ciążach, a przy tym stanowi jedną z najcięższych, jest pemfigoid ciężarnych. Ta rzadka choroba o podłożu autoimmunologicznym zwykle występuje w III trymestrze ciąży, a jej początek obserwuje się nawet kilka dni po porodzie. Dokładny mechanizm autoimmunizacji pozostaje nieznany. Stwierdzane przeciwciała przeciwko antygenowi BP180 są takie same jak występujące w pemfigoidzie pęcherzowym. Być może źródłem przeciwciał są rozpadające się komórki syncytiotrofoblastu w obrębie kosmków łożyska [11]. Poza ciążą pojedyncze przypadki pemfigoidu pęcherzowego odnotowano w przebiegu zaśniadu groniastego i raka trofoblastu. Rozpoznanie choroby opiera się na wynikach badania immunopatologicznego. Miano krążących przeciwciał przeciwko BP180 koreluje zwykle z nasileniem objawów na skórze. W immunofluorescencji pośredniej obecne są złogi składowej C3 dopełniacza na granicy skórno-naskórkowej. Wysiew zmian skórnych w postaci rumieni, bąbli pokrzywkowych, grudek obrzękowych, a w późniejszym etapie pęcherzyków i pęcherzy jest zwykle poprzedzony bardzo silnym świądem w okolicy okołopępkowej i pępka (ryc. 2). W okresie okołoporodowym pemfigoid może ulec zaostrzeniu. Choroba zwykle ustępuje do 6 miesięcy po porodzie, jednak może nawracać w kolejnych ciążach. Zdarza się, że jest indukowana lekami antykoncepcyjnymi lub miesiączką. Ryc. 2. Pemfigoid ciężarnych Przeciwciała przeciwko antygenowi BP180 reagują także z łożyskiem, powodując stan zapalny kosmków łożyskowych, co w konsekwencji może doprowadzić do zahamowania wzrostu płodu, a także porodu przedwczesnego. U ok. 10% noworodków mogą wystąpić zmiany pęcherzowe, które jednak szybko ustępują. W leczeniu poleca się stosowanie miejscowych glikokortykosteroidów – na początku o słabszej sile działania, a jeżeli okażą się one nieskuteczne, można włączyć priopionian klobetazolu, jednak na krótki czas. W ciężkich przypadkach pemfigoidu stosuje się prednizolon doustnie w dawce 0,3–0,5 mg/kg na dobę. Alternatywne metody terapii to stosowanie cyklosporyny A, immunoglobulin dożylnie lub plazmaferezy [12]. Dermatozą swoistą dla ciąży jest także cholestaza wewnątrzwątrobowa (intrahepatic cholestasis of pregnancy – ICP), w której nie stwierdza się pierwotnych wykwitów skórnych, a dominującym objawem jest świąd. Nagły i uporczywy świąd zwykle rozpoczyna się na dłoniowej powierzchni rąk oraz na podeszwowej powierzchni stóp. Szczególnie dokuczliwy bywa nocą. Wtórnie do drapania mogą wystąpić przeczosy i guzki przypominające świerzbiączkę guzkową. U ok. 20% ciężarnych po kilku tygodniach trwania świądu może wystąpić żółtaczka, jednak nie jest to objaw dominujący w cholestazie ciążowej, dlatego w każdym przypadku wystąpienia żółtaczki należy wykluczyć wirusowe zapalenie wątroby. Markerem biochemicznym choroby jest zwiększone stężenie kwasów żółciowych w surowicy (wartości powyżej 10 µmol/l), zwiększona aktywność enzymów wątrobowych i hiperbilirubinemia. Wzrost stężenia kwasów żółciowych koreluje ze stopniem zagrożenia dla przebiegu ciąży. Choroba w 44% przypadków jest obarczona porodem przedwczesnym oraz w około 2% zgonem wewnątrzmacicznym płodu. Po porodzie świąd ustępuje w ciągu 48 godzin, jeżeli jednak utrzymuje się około miesiąca należy przeprowadzić diagnostykę w kierunku przewlekłych schorzeń wątroby. W kolejnych ciążach zdarzają się nawroty ICP. W leczeniu ICP stosowany jest kwas ursodeoksycholowy w dawce 15 mg/kg na dobę [13]. Rumień guzowaty (erythema nodosum) w ciąży wynika prawdopodobnie z odpowiedzi immunologicznej organizmu na stosunek stężenia progesteronu do estrogenów; w jego patogenezie odgrywają rolę kompleksy immunologiczne. Zmiany chorobowe w postaci bolesnych, zapalnych guzów występują na wyprostnych powierzchniach podudzi na ogół w I lub na początku II trymestru ciąży. Zwykle choroba ustępuje po 3–6 tygodniach, na ogół bez leczenia farmakologicznego, i nie stanowi zagrożenia dla ciężarnej ani dla płodu. Zaleca się elewację kończyn i prowadzenie oszczędzającego trybu życia [5, 8]. Infekcje wirusowe w ciąży mogą stanowić zagrożenie dla płodu, jeżeli wystąpią we wczesnym okresie. Półpasiec ciężarnej nie stanowi zagrożenia dla płodu, ale pierwotna infekcja wirusem ospy wietrznej i półpaśca (Varicella zoster virus – VZV) w początkowych tygodniach ciąży może prowadzić do płodowego zespołu ospy wietrznej. Matkom seronegatywnym, które miały kontakt z wirusem w ciągu ostatnich 72 godzin, należy podać immunoglobuliny przeciwko ospie wietrznej i półpaścowi. Potwierdzone zakażenie VZV należy leczyć acyklowirem. Z kolei wystąpienie pierwotnej lub nawrotowej infekcji wirusem opryszczki pospolitej (herpes simplex virus – HSV) narządów rodnych podczas porodu jest wskazaniem do wykonania cięcia cesarskiego (ryzyko dla dziecka wynosi ok. 30%). Przy opryszczce nawrotowej można stosować w ostatnich 4 tygodniach ciąży acyklowir [5, 8]. W wielu krajach uważa się, że jedną z najczęstszych przyczyn obumarcia płodu jest zakażenie ciężarnej parwowirusem B19, czynnikiem etiologicznym rumienia zakaźnego. Zmiany skórne to swędząca siateczkowa osutka z bólami stawów i gorączką. Źródłem zakażenia mogą być dzieci, u których przebieg tego schorzenia jest łagodny, jednak zakażają one innych jeszcze przed wystąpieniem zmian skórnych. W przypadku podejrzenia rumienia zakaźnego u ciężarnej należy oznaczyć przeciwciała w klasie IgM p/B19 oraz α-fetotoproteinę. W leczeniu stosuje się immunoglobuliny dożylnie [14]. Istotnym zagrożeniem dla rozwoju płodu jest także wystąpienie w pierwszych tygodniach u ciężarnej łupieżu różowego Giberta. Zgodnie z analizą Drago i wsp. w 61 przypadków choroby stwierdzono zwiększone ryzyko poronienia u 8/61 (13%), a u 8/14 (57%) w ciągu pierwszych tygodni ciąży. Czynnikiem odpowiedzialnym za dysfunkcję płodu jest wirus HHV 6, który może zakażać płód przez łożysko, powodując przedwczesny poród z hipotonią noworodka [15]. Podsumowanie Choroby skóry w ciąży stanowią zwykle wyzwanie dla lekarza dermatologa. Główną zasadą, jakiej należy przestrzegać, jest stosowanie jak najmniejszej ilości leków. Decyzje terapeutyczne powinno się zawsze konsultować z ginekologiem położnikiem. U ciężarnych nie powinno się także stosować wielu zabiegów, w tym elektrokoagulacji, elektroforezy, peelingów chemicznych, wstrzykiwania toksyny botulinowej czy wypełniaczy. Kobiety w ciąży nie powinny także korzystać z kriokomory i sauny. Częstym problemem dermatologicznym, z jakim mamy do czynienia u wielu ciężarnych, jest świąd skóry, który znacznie obniża jakość życia ciężarnych. Świąd jest objawem każdej z dermatoz swoistych dla ciąży, dlatego znajomość dodatkowych objawów choroby może pomóc we właściwej diagnozie i skutecznym zwalczaniu schorzenia. Świąd u kobiet w ciąży może także być objawem wtórnym do chorób systemowych, takich jak cukrzyca czy choroby nerek i tarczycy, lub wynikać, na co zawsze warto zwrócić uwagę, z nadmiernej suchości skóry. Piśmiennictwo Bolanca I., Bolanca Z., Kuna K., Vuković A. i wsp. Chloasma – the mask of pregnancy. Coll Antropol 2008;, 2: 139–141. Bieber Martires Driscoll i wsp. Nevi and pregnancy. J Am Acad Dermatol 2016; 75: 661–666. Still R., Brennecke S. Melanoma in pregnancy. Obstet Med 2017; 10: 107–112. Antoszewski B., Fijałkowska M., Zarębska A. i wsp. Rozstępy w ciąży – czynniki ryzyka i metody zapobiegania. Pol J Cosmetol 2010; 13: 235–241. Burgdorf Plewig G., Wolff i wsp. Dermatologia Braun-Falco. Tom 2. Wydawnictwo Czelej, Lublin 2010. Rudolph Al-Fares S., Vaughan-Jones i wsp. Polymorphic eruption of pregnancy: clinicopathology and potential trigger factors in 181 patients. Br J Dermatol. 2006; 154: 54–60. Aronson IK, Bond S, Fiedler VC i wsp. Pruritic urticarial papules and plaques of pregnancy: clinical and immunopathologic observations in 57 patients. J Am Acad Dermatol 1998; 39: 933–939. Reich A., Heisig M., Szczęch J.. Dermatozy ciężarnych. PZWL Wydawnictwo Lekarskie, Warszawa 2018. Ambros-Rudolph Sticherling M. Specific dermatoses of pregnancy. Hautarzt 2017; 68: 87–94. Roth Cristodor P., Kroumpouzos G.. Prurigo, pruritic folliculitis, and atopic eruption of pregnancy: Facts and controversies. Clin Dermatol 2016; 34: 392–400. Sadik Lima Zillikens D. Pemphigoid gestationis: Toward a better understanding of the etiopathogenesis. Clin Dermatol 2016; 34: 378–382. Huilaja L., Mäkikallio K., Hannula-Jouppi K. i wsp. Cyclosporine treatment in severe gestational pemphigoid. Acta Derm Venereol 2015; 95: 593–595. Gabzdyl Schlaeger Intrahepatic cholestasis of pregnancy: a critical clinical review. J Perinat Neonatal Nurs 2015; 29: 41–50. Keighley Skrzypek Wilson A. i wsp. Infections in pregnancy. Med J Aust 2019; 211: 134–141. Drago F., Ciccarese G., Herzum A. i wsp. Pityriasis Rosea during Pregnancy: Major and Minor Alarming Signs. Dermatology 2018, 234: 31–36. Linka:moja suk to TTB(w/g nazw kynologicznych:pies w typie amstafa,po mojemu amstaf,w/g sąsiadów-morderca "i po co wy go trzymacie!").Suka ma 5 lat,alergia dała znać po pierwszej cieczce,co roku było znalazłam weta dermatologa,leczyli ją miejscowi:różne leki antyhistaminowe,antybiotyki na rozdrapaną skórę,wreszcie sterydy!Ja wolałam zrobić testy z krwi bo:są szybsze,nie trzeba kłuć psa:placz:,zresztą nawet mi ich nie sie dobrze wpasowałam w porę roku,bo robiłam je w listopadzie,teraz nie jest dobra pora na robienie,bo wszystko pyli i wynik na trawy może być nie do końca między testami z krwi,a śródskórnymi jest taka,że przy śródskórnych trzeba psu wygolić bok i na nim w oznaczonych m-cach wstrzykuje się określone alergeny(jakie-zależy od lekarza),czasem trzeba psa lekko uspić do tego zabiegu,chyba że jest baaardzo spokojny i zniesie kilkanaście nakłuć(u znajomej to było 20!:-o).Podobne testy robi się u ludzi,natomiast przy tych z krwi,tylko raz pobiera sie krew(u mnie 3 razy,bo zepsuli i raz zaginęła próbka!!!)i na niej się bada wrażliwość jest skala przy śródskórnych nie wiem(znajoma na wydruku miała zaznaczone jedynie +/-,przy tych z krwi 4 stopień-to wrażliwość najwyższa,moja ma jeszcze "1" na pyłki-więc tak szczegółowe to (w/g mojego weta)te określające,po określeniu już 4 grup alergenowych(trawy,grzyby,roztocza,pasożyty),na jaki rodzaj np,roztoczy pies jest uczulony jest istotne,bo takie epitopy będą zawierały też szczepionkami na chcesz psa odczulać-musisz zrobić testy szczegółowe,żeby wiedziec na co dokładnie pies reaguje,wiedząc tylko wstępnie,że pies jest uczulony trawy nie ma sensu robienie(i nie zrobią)owego w nim odpowiednie poziomy(stężenia)istotnych dla psa alergenów pozwolą w miarę podawania wytworzyć barierę,poziom na o koszty,myślę,że to też trochę zależy od miasta i ilości klinik,które to suka jeszcze przed pobraniem krwi miała robioną zeskrobinę-wykluczenie nużeńca i świerzbowca,więc to+krew i wstępne określenie na,którą z 4 grup jest uczulona,to koszt 150zł,dalsze testy i zrobienie odczulacza(2 fiolki-dawkowanie na 7 mcy)800zł:crazyeye:,ale jest to cena u weta(zdarł ze mnie żywcem!),połowę mniej kosztuje zamówienie tego bezpośrednio z trzeba mieć znajomości,bo zamówienie musi Ci podbić w tej chwili mam zestaw początkowy ale po tych 7 mcach terapii muszę sobie zamówić uzupełniający-jest to dawka podtrzymujaca dla psa,podawana nie jak teraz co tydzień zastrzyk ale w więc zrobi to moja kumpela a nie moj niewiele mi w tym leczeniu pomaga(ale lubi kasę!:angryy:).Wiadomo,że alergię mogę jedynie zaleczać,więc ta dawka podtrzymująca podawana w coraz dłuższych odstępach czasu,pozwala psu normalnie co do karmy,może spróbuj taką bez zbóż,z mięchem z bizona-chociaż,hmm,w karmach też są roztocza!:shake: Ten tekst przeczytasz w 2 jest skutecznym lekiem na przewlekłe atopowe zapalenie skóry – wykazały badania naukowców z Trinity College w Dublinie prowadzone od 2017 r. Preparat podawany doustnie raz na dobę skutecznie wpływa na zmniejszenie świądu i zmian skórnych. Zakończyła się 3. faza rozpoczętych w 2017 r. badań klinicznych prowadzonych przez irlandzkich naukowców z Trinity Collage w Dublinie. Celem analizy było wykazanie skuteczności i bezpieczeństwa stosowania upadacitinibu, doustnego, selektywnego inhibitora kinaz janusowych, w leczeniu atopowego zapalenia skóry. Przewlekła i nawracająca choroba Atopowe zapalenie skóry jest przewlekłą i nawracającą chorobą zapalną. Objawia się zaczerwienioną, suchą i swędzącą skórą. Intensywne drapanie prowadzi do pękania i łuszczenia się skóry, a także do wystąpienia wysięku z rany. Choroba dotyka około 10 proc. dorosłych i 25 proc. dzieci. Może mieć charakter umiarkowany lub ciężki. Obecnie atopowe zapalenie skóry leczy się objawowo z zastosowaniem leków regenerujących chorą skórę. Chorym najczęściej zaleca się emolienty, kremy natłuszczające lub sterydowe. Wykazano skuteczność upadacitinibu w 3 fazach badań Łącznie w 3 fazach badań irlandzkich naukowców udział wzięło 1,6 tys. uczestników, którzy doświadczyli ciężkiego lub umiarkowanego atopowego zapalenia skóry. Skuteczność preparatu przetestowano z wykorzystaniem metody podwójnie ślepej próby. W pierwszych fazach badań wykazano, że 30 mg, 15 mg lub 7,5 mg preparatu podawanego raz na dobę dało większą poprawę w zakresie świądu i zmian skórnych w porównaniu z podaniem placebo. W czasie badań pacjenci wskazywali, że upadacitinib zmniejszył świąd skórny, a swędzenie nie wybudzało pacjentów w nocy. Dodatkowa opcja leczenia atopowego zapalenia skóry Naukowcy podkreślają, że to odkrycie może zmienić standardy opieki nad pacjentami, a także zwiększyć skuteczność leczenia tego schorzenia. – Wyniki badań są niezwykle zachęcające i mamy nadzieję, że już wkrótce zaoferujemy pacjentom dodatkową opcję leczenia – wskazuje prof. Alan Irvine, główny badacz ze School of Medicine w Trinity College. Upadacitinib został zatwierdzony przez amerykańską Agencję Żywności i Leków (FDA) w sierpniu 2019 r., natomiast w październiku 2019 r. przez Europejską Agencję Leków jako preparat do leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów o średniej lub wysokiej aktywności. Źródła: FDA Przeczytaj także: Czy należy usuwać znamiona olbrzymie u dzieci? Przeczytaj bezpłatnie pokrewny artykuł w czasopiśmie „Forum Zakażeń ”: „Lactobacillus rhamnosus – mechanizm działania, skuteczność i bezpieczeństwo stosowania” Gość 2012-02-20 12:10:40Witam, mam Atopowe Zapalenie Skóry. Pomimo maści, na dłoniach wciąż wyskakują brzydkie, swędzące czerwony plamy. Czy mogę je jakoś wyleczyć?Atopowe zapalenie skóry (AZS) - co to jest i jakie są jego przyczyny?Skóra człowieka to bariera, która zwykle skutecznie zapobiega wnikaniu do jego wnętrza różnym niepożądanym czynnikom (jak wirusy, bakterie, grzyby, alergeny, substancje drażniące). U niektórych nadwrażliwych osób w wyniku kontaktu z uczulającymi alergenami dochodzi do przewlekłego stanu zapalnego skóry z towarzyszącym uporczywym się, że przyczyny atopowego zapalenia skóry (wyprysku atopowego) są wrodzone i polegają właśnie na uszkodzeniu cennych właściwości ochronnych skóry ( zaburzeniu działania białka zwanego filagryną, dzięki któremu mamy prawidłowo zbudowane komórki skóry). W wyniku zaburzeń nawodnienia skóry i rozluźnienia połączeń pomiędzy budującymi ją komórkami skóra nie stanowi już bariery dla drobnoustrojów, alergenów i innych często występuje atopowe zapalenie skóry?Atopowe zapalenie skóry jest chorobą spotykaną w każdym wieku, ale w największym odsetku u małych dzieci. Choruje 5—20% dzieci i jedynie 1—3% atopowe zapalenie skóry dwukrotnie częściej występuje u dzieci, których oboje rodziców choruje choroby alergiczne. Nieco częściej chorują kobiety. Choroba częstsza jest w rejonach miejskich, w krajach wysoko - jak się objawia?Początkowo pojawiają się: zaczerwienienie, grudki, pęcherzyki a niekiedy sączące ranki. Z czasem (zwłaszcza u starszych dzieci czy dorosłych) skóra staje się pogrubiała, bardzo sucha, wyraźnie zaznaczają się jej naturalne bruzdy (np. na nadgarstkach skóra może przypominać korę drzewa). Obraz choroby zmienia się w zależności od robić w razie wystąpienia objawów?W celu ustalenia dalszego leczenia pacjent powinien zgłosić się do lekarza – najlepiej specjalisty dermatologa lub lekarz ustala diagnozę?Lekarz rozpoznaje atopowe zapalenie skóry na podstawie stwierdzenia typowych zmian skórnych (ich umiejscowienie może zależeć od wieku), świądu i suchości skóry. U chorego (lub u członków jego rodziny) często stwierdza się alergię. W diagnostyce AZS łatwo o pomyłkę – atopowe zapalenie skóry jest mylone z innymi chorobami skóry. Diagnoza powinna być postawiona przez lekarza podejrzewa się, że zmiany skórne wywołuje kontakt z jakimś alergenem, można wykonać testy skórne z alergenami (zobacz: diagnostyka wyprysku) lub poszerzyć diagnostykę o konsultację alergologiczną. Jeśli zmiany skórne budzą wątpliwości w uzasadnionych przypadkach można pobrać biopsję skóry tj. pobrać kilkumilimetrowy jej wycinek i zbadać go pod są sposoby leczenia AZS?Leczenie atopowego zapalenia skóry jest zazwyczaj długotrwałe i trudne. Wymaga dużej dyscypliny od chorego (gdyż okazuje się, że aż połowa chorych nie stosuje się dokładnie do zaleceń lekarskich). W leczeniu cierpliwość i staranność Pacjenta jest podstawą jest „uszczelnienie” skóry. W tym celu należy dążyć do zwalczenia jej nadmiernej suchości. Istnieje wiele specjalnych preparatów dla skóry atopowej do jej mycia i natłuszczania (np. Emolium, Oilatum, Atoperal). Dzięki naniesieniu na skórę takich leczniczych substancji nie dochodzi do utraty jej nawodnienia – są one jak „niewidzialny płaszcz” chroniący przed wyparowaniem wody ze skóry. Należy pamiętać o pewnym paradoksie: nadmierne moczenie skóry sprzyja jej odwodnieniu. Zalecane natomiast są kilkunastominutowe kąpiele w wodzie z dodatkiem substancji natłuszczających (patrz wyżej).Podstawowymi lekami wykorzystywanymi w terapii AZS są glikokortykosteroidy stosowane miejscowo na skórę. Istnieją różne ich postacie np. płyny, żele, kremy, maści. O dawkowaniu tych leków decyduje lekarz, gdyż nieumiejętne stosowanie glikokortykosteroidów miejscowych może doprowadzić do powikłań, do rozszerzenia naczyń, powstaniu trądziku posterydowego czy zaniku skóry lub uzasadnionych przypadkach glikokortykosteroidy miejscowe stosuje się w połączeniu z miejscowymi antybiotykami czy lekami grzybobójczymi w razie towarzyszącego zakażenia skóry. Czasem leczenie trzeba uzupełnić o doustną antybiotykoterapię. Jest to szczególnie istotne przy leczeniu współistniejącego zakażenia wywołanego np. gronkowcem złocistym. W niektórych przypadkach wymagane jest również leczenie doustne preparatami przeciwwirusowymi – przy infekcji wirusem o nazwie Herpes do miejscowych leków innych składników pozwala na szybsze pozbycie się nadmiernego pogrubienia skóry i jej zmiękczenie lub zmniejszenie towarzyszącego chory ma bardzo duże zmiany skórne niekiedy sięga się po leki doustne, głównie glikokortykosteroidy. Ze względu na objawy uboczne stosuje się je jak najkrócej. Jest to zwykle ostateczność – zdarza się, że po odstawieniu tych leków dochodzi do nawrotu wyprysku miejscach „wrażliwych” (np. twarz, dekolt, fałdy ciała) nakłada się inny typ preparatów miejscowych, które podobnie jak glikokortykosteroidy osłabiają działanie nadmiernie aktywnych komórek odpornościowych w skórze i dzięki temu leczą zmiany (takrolimus i pimekrolimus).Leki przeciwhistaminowe (np. hydroksyzyna) są stosowane jedynie ze względu na ich działanie uspokajające i przeciwświądowe. Są one stosowane na noc u chorych, którym świąd przeszkadza w przypadki kwalifikują się do specjalnie dobranego przez dermatologa naświetlania skóry światłem ultrafioletowym (nie należy mylić z solarium!), a niekiedy wymagają zastosowania bardzo silnie działających na układ odpornościowy leków (np. cyklosporyny).Czy możliwe jest całkowite wyleczenie atopowego zapalenia skóry?Atopowe zapalenie skóry ustępuje z wiekiem u około 40% dzieci. U pozostałych chorych zdarzają się nawroty w wieku dorosłym. Czasami jest to choroba trwająca wiele lat, a niekiedy całe życie. Zdarzają się jednak długie okresy bez typowych dla niej trzeba robić po zakończeniu leczenia?Określenie czynników powodujących nawroty zmian skórnych w wyprysku atopowym nie zawsze jest możliwe. Nawet jeśli wykaże się, że niektóre alergeny pokarmowe, kontaktowe czy wziewne są przyczyną dolegliwości, ich unikanie nie gwarantuje całkowitego ustąpienia dolegliwości. U pewnej grupy Pacjentów możliwej jest określenie czynników zaostrzających AZS. Należą do nich np.: stres, mycie skóry zwykłym mydłem lub klasycznymi detergentami, częste zmiany wilgotności i temperatury powietrza, zakażenia że na skórze nie ma zmian chorobowych trzeba o nią dbać i pielęgnować specjalnymi środkami pamiętać, że niektóre składniki leków stosowanych na skórę w leczeniu wyprysku alergicznego też z czasem mogą uczulić niektórych chorych (np. lanolina a czasami nawet glikokortykosteroidy).Niekiedy pomaga zastosowanie specjalnej diety eliminacyjnej (np. pozbawionej alkoholu, przypraw, konserwantów, barwników, marynat). Niektóre materiały, takie jak wełna owcza, mogą pogarszać zmiany skórne. Powinno się nosić przewiewne ubranie (pocenie się skóry sprzyja ucieczce z niej wody) z naturalnych materiałów, np. z atopowym zapaleniem skóry wymaga opieki nie tylko dermatologa, ale i robić, aby uniknąć zachorowania na atopowe zapalenie skóry?Dotychczas nie ustalono, jakie działania pozwalają na uniknięcie zachorowania na atopowe zapalenie skóry, niemniej jego objawy dość skutecznie zmniejszają u większości chorych wymienione powyżej leki, właściwa pielęgnacja skóry oraz unikanie znanych, powodujących zmiany skórne czynników. Nawet w okresie wolnym od choroby warto dbać o prawidłowe nawilżenie i natłuszczenie skóry, tak jak to opisano dbać o siebie, gdy choruję na atopowe zaplenie skóry? - ABC dla Pacjenta:Staraj się raczej brać krótki prysznic, aby nie uszkodzić warstewki naturalnej warstwy lipidowej pokrywających skórę i natychmiast po nim nakładaj na skórę maści natłuszczające zapobiegające jej różnorodne prace (np. prace domowe) wymagające moczenia rąk chroń ręce rękawiczkami. Uwaga na lateksowe rękawiczki!Pamiętaj, że stałe drapanie skóry powoduje jej dalsze uszkodzenie. Staraj się raczej poklepywać czy uciskać razie dużych zmian skórnych pomagają okłady z wilgotnej gazy (u dzieci np. zakładaj wilgotne śpioszki na noc a na nie - suche).Koniecznie skonsultuj się ze specjalistą odwiedzic gabinet Esderm ul. Powstańców Śląskich 121, Wrocław Atopowe zapalenie skóry (AZS) – przyczyny choroby. Atopowe zapalenie skóry to choroba, która wynika z nieprawidłowej reakcji układu immunologicznego na alergeny. U zdrowej osóby wytwarzane są przeciwciała, które pozwalają sobie z nimi poradzić. Natomiast u osoby z atopowym zapaleniem skóry organizm produkuje za dużą ilość przeciwciał IgE, co prowadzi do objawów AZS takich jak: zaczerwienienie i suchość skóry, złuszczanie, świąd prowadzący do mikrouszkodzeń skóry, a tym samym infekcji grzybiczych, wirusowych i bakteryjnych. Atopowe zapalenie skóry wynika głównie z genów. Badania dowodzą, że znamy 40 genów, które odpowiadają za powstawanie choroby. Ponadto, wpływ na chorobę mają czynniki środowiskowe. Do alergenów zaliczamy: składniki żywności, kosmetyki, kurz, roztocza, sierść zwierząt, pyłki drzew, traw i kwiatów. Na chorobę mają również wpływ czynniki takie jak nadmierny stres. Atopowe zapalenie skóry u dorosłych AZS to choroba pojawiająca się już u małych dzieci – pojawia się ok. 6 miesiąca i do 5 roku życia ma ją nawet 85 proc. dzieci. Warto podkreślić, że występuje także u starszych dzieci i młodzieży, nierzadko zmienia się także w inną postać alergii (alergiczny nieżyt nosa, alergia pokarmowa, astma). Występuje u 20 proc. populacji, a u dorosłych dotyczy 2-10 proc. osób. Skłonność do atopii może ujawnić się także po wielu latach – u osób dorosłych. Zmiany skórne są jednak odmienne u osób po 18 roku życia od objawów AZS zapalenie skóry u dorosłych objawia się: świądem, zaczerwieniona i suchą skórą, krwistymi strupami, nadżerkami, przeczosami, a także zmianami na paznokciach (błyszczą się). Ponadto, są bardziej skłonni do infekcji grzybiczych, bakteryjnych i wirusowych, gdyż nierzadko występują nadkażenia. Dodatkowo, skóra u dorosłych z AZS może być zgrubiała, a także w niektórych miejscach jaśniejsza/ciemniejsza (przebarwienia powstałe po strupach). Zmiany skórne u dorosłych występują głównie w zgieciach łokciowych i kolanowych, u nasady szyi, na twarzy. Nierzadko pokrywają również całe ciało chorego. Atopowe zapalenie skóry to choroba przewlekła i nawrotowa. U chorych występują okresy remisji i zaostrzeń. Przy odpowiedniej terapii i pielęgnacji objawy mogą być mniej uporczywe, a okres remisji znacznie wydłużony. Nie znaczy to jednak, że choroba została wyleczona. Nawet po wyeliminowaniu danych alergenów, objawy mogą być tylko „wyciszone”. Za chorobę odpowiadają także geny, dlatego też najprawdopodobniej dzięki unikaniu alergenów okres zostanie zaliczony do czasu wydłużonej remisji. Warto także podkreślić, że AZS może przekształcić się w inną alergię. Znane jest pojęcie marszu atopowego (marszu alergicznego), podczas którego jedna alergia przeobraża się w inną (lub z nią współistnieje). Standardową ścieżką jest: alergia pokarmowa-AZS-astma-alergiczny nieżyt nosa. Oczywiście, może występować także w innej kolejności, zależnie od każdego przypadku.

atopowe zapalenie skóry leczenie forum